Deze antilope-achtige dieren stonden en staan bekend om hun wendbaarheid en kleine formaat. Als perfecte graslandbewoners waren de gazellen gebouwd om lange tijd op hoge snelheid te kunnen rennen, een nuttige eigenschap als je op grote open vlaktes moet vluchten.

Deze gazelle was iets groter dan gazellen die tegenwoordig leven. De snuit was wat langer en vrouwelijke gazellen hadden geen hoorns. Een gazelle werd ongeveer een 1-1,5 meter lang en woog 15-45 kilo. Door de ranke bouw waren ze zeer wendbaar en binnen enkele seconden konden ze op topsnelheid zijn.

Deze gazelle at waarschijnlijk voornamelijk gras, maar kon bij gebrek aan vers gras ook bladeren en kruiden eten. De dieren leefden in losse kuddes die gemakkelijk opsplitsten of samenvoegden. Vooral de bokken hadden een eigen territorium dat ze verdedigden. Gazelles waren een belangrijke prooi voor veel roofdieren, maar dankzij hun kleine formaat konden ze snel manoeuvreren of zich in dicht struikgewas in veiligheid brengen.

De gazelle kwam alleen voor in Afrika en Eurazië. Hoewel er in de loop van de tijd een groot aantal gazellesoorten is ontstaan, zijn ze nooit buiten deze twee (grote) gebieden gekomen.

Datering van de vondst in Nederland plaatst de gazelle in het eind van het Plioceen of in het Vroeg-Pleistoceen. Door de ijstijden zijn gazelles in Europa uitgestorven, maar ze hebben het in Afrika en het Midden-Oosten overleefd.

Aan het eind van het Plioceen of in het Vroeg-Pleistoceen is Gazella deperdita vervangen door Gazelle borbonica. Deze laatste was zeer klein en had korte poten. Daarna is de gazelle nauwelijks meer veranderd. De poten zijn weer iets langer geworden in verhouding met het lichaam en de kop werd iets kleiner. Dit is het uiteindelijke bouwplan voor de gazelle geworden, want ook huidige dieren zien er vrijwel hetzelfde uit.

In Nederland wordt de gazelle vertegenwoordigd door één enkele vondst: een hoornpit die is aangetroffen bij een boring in Grubbenvorst, vlakbij Venlo.

- Erik Rotteveel, Naturalis