|
|
Mol (1992c) meldde de vondst van een beschadigde bovenkaakskies van het drieteenpaard Hipparion, die hem tijdens een determinatiebijeenkomst van de Werkgroep Pleistocene Zoogdieren was getoond door wijlen O. Stolzenbach. In dat artikel werd gemeld dat het fossiel gevonden zou zijn in de groeve 'Hoogdonk B.V.' te Liessel. Daar waren al meer typisch Tertiaire zoogdieren bekend, zoals Borson's mastodont, Mammut borsoni en de mastodont van Auvergne, Anancus arvernensis. Die vindplaats is echter niet correct. In feite was de kies gevonden in een kleine zandwinning bij Langenboom in De Peel (Noord-Brabant) door de machinist van de zandzuiger, dhr. A. Thijssen. Zoogdiervondsten uit Langenboom zijn zeldzaam, maar inmiddels zijn in de put onder andere ook kiezen van Anancus arvernensis en het Vroeg Pleistocene zwijn Sus strozzii gevonden.
Vanaf 2000 werd de zandwinning te Langenboom op grote schaal uitgebreid. Sindsdien zijn nieuwe vondsten van Hipparion aan het licht gekomen. Zo is er een stuk van een onderkaakssymphyse opgebaggerd dat volgens Peters (2013) met zekerheid kan worden toegeschreven aan Hipparion.
|
|
Hipparion was een uiterst succesvol geslacht. Het is van oorsprong een Amerikaans genus, dat aan het begin van het Laat Mioceen de oversteek naar Europa maakte. Daar verspreidden deze paarden zich snel. In Laat Miocene fauna's van Europa kunnen de verschillende Hipparionsoorten tot 80% van de fauna uitmaken. Het drieteenpaard stierf uit aan het eind van het Tertiair en zijn rol in het ecosysteem werd overgenomen door Equus. Het opvallendste verschil tussen deze twee genera zit in de opbouw van de poot. Waar Hipparion nog twee zijtenen heeft naast de middelste hoef, zijn deze bij Equus verdwenen. De bijbehorende metapoden zijn in Equus ook sterk gereduceerd en vormen de zogenaamde griffelbeentjes.
Op het eerste gezicht lijken de kiezen van Hipparion sterk op die van een klein paard. Ze zijn ook hoogkronig en hebben een ingewikkeld emailpatroon. Toch is er een eenvoudig kenmerk om de bovenkaakskiezen te onderscheiden. De knobbel aan de tongzijde, het protocoon, vormt bij Hipparion een losliggend eilandje van email. Bij alle soorten van het geslacht Equus, waartoe de recente paarden, ezels en zebra's behoren, is het protocoon met emailrichels met de andere knobbels verbonden (Mol, 1992c).
