|
|
|
|
De onager of wilde ezel komt nog steeds voor, maar geldt als een bedreigde diersoort. Het huidige areaal is beperkt tot vier gebieden, het zuiden van Mongolië, Turkmenistan, noord Iran en zuidwest India. Toch was het nog niet zo lang geleden dat deze ezel een veel wijder verspreidingsgebied had. Tot 1800 was het dier nog te vinden in de Oekraïne en Europees Rusland, en rond 1900 kwamen nog aaneengesloten populaties voor van Palestina tot aan Iran (Nowak, 1991). Groves (1986) beschreef de habitat als vlakke woestijnen, inclusief de zout- en grindvlakten. Het lijkt paradoxaal dat een woestijnbewoner hier leefde tijdens de ijstijden. Daarbij moet worden aangetekend dat het huidige areaal kennelijk bestaat uit de ongastvrije gebieden zijn waarin de soort wist te overleven. Gezien het historische voorkomen in de Oekraïne, kunnen we E. hemionus zeker niet als een typisch woestijndier classificeren. Wel is het duidelijk een soort van de open vlakten, dat zich dan ook op de droge mammoetsteppe moet hebben thuisgevoeld. Wilde ezels zijn goede trekkers, die grote afstanden kunnen afleggen op zoek naar voedsel. Ze zijn ook de snelste paardachtigen. Gedurende langere tijd kunnen ze een gang van 50 km/uur handhaven en hun topsnelheid ligt rond de 70 km/uur (Nowak, 1991).
De afstammingsgeschiedenis van deze ezel is onduidelijk, maar er zijn sterke aanwijzingen dat de oorsprong in Azië ligt. De oudste vondsten zouden de fossielen uit het Midden Pleistoceen (Holsteinien) van Choukoutien (China) zijn (Forstén, 1986b). Ook zijn vanaf het Midden Pleistoceen zeker vondsten bekend uit Rusland (Kahlke, 1994). Ofschoon de soort regelmatig genoemd wordt op faunalijsten in West-Europa, wijst Kahlke (1994) op een mogelijke verwarring met Equus hydruntinus. Inderdaad is in de enige West-Europese vindplaats van E. hemionus die hij noemt, het Franse Achenheim, door Forstén (1996) E. hydruntinus aangetroffen, terwijl E. hemionus ontbrak. De Nederlandse vondsten die als E. hemionus danwel E. hydruntinus zijn gedetermineerd, verschillen duidelijk van elkaar in bouw. We gaan er dan ook vanuit dat de wilde ezel op een gegeven moment in West-Europa geleefd heeft. Maar er zal veel materiaal gereviseerd moeten worden, voordat we een goed beeld hebben van de verbreiding van deze soort in ruimte en tijd.
